Birthday/Ba-bye Blog - Gab

Dapat nung birthday pa ni Gab itong blog na ito e kasi hindi ko alam kung paano babawi sa hindi pag attend sa birthday party niya. Hmp, ‘di ko ba alam. Kinain ako ng sistema ng Christmas Ops kaya bigla bigla na lang talaga na hindi ako nakapunta. Sorry na Gab, nako kahit mag-sorry ako hindi niya yun makakalimutan! LOL! Basta naniniwala ako na ang paggawa ng blog e mapapatawad mo ko. HAHA

Umpisahan natin sa laging tanong na “paano ba tayo naging magkaibigan?”

Hmm. Kanina ko pa iniisip. Hindi ko maalala (for sure, galit ka uli dahil di ko maalala). Kasi sure ako ang unang kong naging friend e si Lee (galit ka na naman) HAHAHA! Inaalala ko talaga, basta feeling ko nagumpisa ito sa pag dinner natin ng ilang beses sa Petron, kung saan hindi natin pinag-uusapan ang mga problema sa office (LIE) at maraming pang iba na tulad ng mga revelations na gusto mo mag work sa Airbnb, ako naman sa Buzzfeed. Ikaw na gusto maging racecar driver like Gaby dela Merced at ako naman e bumbero dahil gusto ko ma-experience bumaba galing sa tubo sa taas. Doon ko talaga una naging ka-close si Gab, nasundan ng table tennis sesh, BT Caravan sa probinsya kung saan na develop mo ang skill ko sa beer pong, Ham & Cheese sampling vid, na first prod namin together HAHA, at ano pa ba, ang pagkain ng dinner sa Cedro’s. So, ayun naman pala, hindi ko nakalimutan (love mo na ako ulit!)

Madalas kong tanong sa sarili ko, paano kaya kung meron akong kaibigan na kagaya ko? Gets? Paano kaya kung friend ko ang gaya ko? Actually, nagawan ko ng blog ito before. Kasi pagkakakilala ko sa sarili ko e mabait talaga akong kaibigan. I’ll do anything for friends, kasi yun ang isa sa hindi ko makakalimutang tinuro ng Mama sa akin, sabi niya, “ang kayamanan natin sa mundo e ang mga kaibigan natin”. Nakakatawa kasi sa tagal kong tinatanong yan sa sarili ko e nakita ko ang sagot kay Gabbie.  Si Gab parang ako. 1. Laging nandiyan 2. Nagrereply within 10 seconds 3. Mapagbigay 4. Mas inuuna ang needs ng iba kesa sa sarili niya.

And sa part ko, si Gab e laging naka-support sa akin sa mga gusto ko sa buhay like pag pasok sa abs-cbn, sa pagsulat dahil binabasa niya ang blogs ko, pagkanta dahil nagustuhan niya ang Fresh Eyes cover ko, at marami pang iba.

Maraming nakakatawang kwento with Gabbie! Iniisip ko pa lang natatawa na ko. Isa na dito yung muntik na ako mamatay sa linsyak na 3 bote ng beer! Yun na ata ang pinakalasing moment ko at laking pasasalamat ko na si Gab ang andun, biruin niyo buhatin at kaladkarin niya akong mag-isa?! Utang ko isang life ko sayo (So pang-ilang life ko na nga uli ito?)

Tinanong ako ni Gab bakit hindi ko naiiyak aalis na siya. Sumasagot ako ng tawa lang. Pero sa totoo, meron akong rason.

Una, alam kong masaya ka and gusto mo ito. And pangarap mo ito. Magugutom lang at walang makakain sila Tita Lout and Raprap!

Pangalawa, pagod na ako umiyak Gabbie. Hindi mo alam ito, sorry di ko makwento. Kilala kita e, di ka titigil hangga’t di natin maayos. Pero, okay na ako. Malapit na.

Pangatlo, hindi ako naiiyak dahil . . Alam ko naman hindi ka mawawala. Lalayo ka, pero hindi mawawala. Siguro, yung mga ibang friends natin na umalis, e sobrang nalungkot ako kasi siguro andun yung takot na magiging busy sila, mawawala na yung dati, and yung pagsasamahan e mababago. Pero sayo? Never ko na-feel Gab. Siguro dahil, sure nga ako na parehas tayong klase ng kaibigan. And napatunayan ko naman na, dahil sa dinami dami ng ininvite ko sa birthday ko, ikaw lang ang nakarating! Hahahaha. So tama ba ako Gab? Lalayo ka lang, pero hindi mawawala?

You will always be the Rachel to my Phoebe.

Love forever and always,

Dace :-)

Birthday Blog Again - Ayi

Naglaro kami ng Friends Quiz ng officemates ko.

Ang question. "Sino yung kaibigan ni Dace na hindi niya kaya mawala?"

Sabi ni Sheila Tan, "Hulaan ko? Si Ayi."

Excited ako pinakita yung post it na nakasulat e, "AYI"

Yup! Hindi ko kaya mawala si Ayi. Mawala na lahat. Umalis na lahat. Wag lang si Ayi!

Hindi maintindihan ng mga tao bakit ganun na lang ako nakadepende kay Ayi. Hooy wag nga kayong ganyan, si Aves din naman ah, and Kevs?!

Bago phone ni Aves, I asked her saan niya nabili yung phone protector niya, sabi niya bigay ni Ayi. Ang ganda din nung thing sa likod ng phone niya, sabi niya bigay din ni Ayi. Kaya wala ako nagawa kundi sigawan siya na, "BAKIT AKO WALA?!"

Si Ayi ang best friend ever ko. Siya ang nag-mamanage ng bills ko. Pag wala ako pambayad, siya ang nagbabayad. Pag naputulan ako ng line, siya nag-aayos. Siya ang taga-consult ng family namin pag bumibili ng appliances, pag sira yung tv plus, pumunta siya sa house. Pag wala ako kasama sa gma, si mama pa ang nagrerequest na samahan niya ko. Oooh sinundo niya ko sa airport before dahil alam niya di ako sanay mag-taxi!! Sinamahan niya din ako sa hotel dahil di ko kaya mag-isa sa Manila!

Sounds impossible ba na merong ganyang kaibigan? Maniwala kayo sa hindi, pero hindi lang siya ganyan sa akin dahil ganyan siya sa lahat!

Kaya itong birthday blog na ito e para sayo mula sa amin na lahat ng kaibigan mo Ayi na gusto namin masabi sayo na kung gaano ka kahalaga sa amin!

Hindi ko makalimutan yung time na pumunta kang Japan, at hindi mo sinabi sa akin. Mej nagtampo ako nun kasi niloloko niyo pa ko na hindi ka na babalik. Naalala ko tumawag din ako sayo nun,

"Ayi kailan ka ba babalik? Kawawa ako. Nakita ko si Crush may kasamang iba."

HAHAHAHA kahit nasa Japan siya. To the rescue pa rin. Siya yung nagcomfort sa akin. Nasa FX ako nun e kausap ko siya sa messenger. Simula nang madinig ko yung boses niya, hindi na ko bitter na may kasamang iba si crush dahil naisip ko na lang na walang papantay sa binibigay na pagmamahal ni Ayi and wala akong ibang gusto nun na umuwi na lang siya at malapit sa aming lahat.

One time, tumawag ako kay Aves na sabi ko, "I think I went to far..." ito yung time na pinapagalitan ko si Ayi na dapat mag-resign na siya dahil wala na siya future sa work niya. Ang dami ko nasabi na na-hurt ko ata siya? Hahaha pano ang tigas kasi ng ulo! Pero alam mo, isa lang ang na-realize ko...

Nakaka-inggit si Ayi. And ang totoong malungkot pala e ako, kasi hindi ako natuto makuntento. At ito yung natutunan ko sa kanya, lahat magkakaroon ng sariling time. Antay-antay lang.

Ayi kaya ko gumawa uli ng blog dahil hindi ko to nasabi before na, kami rin e isang "Ayi" na kaibigan sayo. Nandito kami lagi for you tulad ng mga panahon na isang sabi ko lang na, "Ayi kawawa ako." E anjan ka na agad.

Sa tuwing malungkot ako, pag nakikita ko si Ayi e gumagaan pakiramdam ko kasi alam ko kasama ko siya magbuhat ng kahit anong baggage o sama ng loob sa work at personal na buhay.

Hindi sapat ang blog na ito para masabi sayo kung gaano kita pinasasalamatan sa pagiging always present sa buhay namin. Marami pa tayong masasayang kwento na mangyayari sa mga susunod na panahon at excited ako kulayan lahat ng drawing na pinlano natin mga bata pa lang tayo!!

Thank you Ayi, i'm crying. Huhu I know ayaw mo ko umiiyak kasi everytime umiiyak ako hina-hug mo ko e. HAHAHA

PROMISE MO SA AKIN HINDI KA MAWAWALA AH. HINDI KO KAYA.

Happy Birthday!!!

Love forever and always,
Dace

Ba-Bye Blog - Teck

Ngayong araw kinausap ako ni Teck na sure na sure na sure na sure na sure siya. (Kailangan paulit-ulit kasi lagi siya pabago-bago ng isip)

"Tatalon tayo", sabi niya.

---
Wait. Para saan ito? Ganito kasi 'yan. Matagal kong pinag-isipan na kung ano ang magandang regalo sa mga malalapit kong kaibigan na mag-bi-birthday. Inisip ko, 1. Wala akong madaming pera 2. Feeling ko kung materyal na bagay ang bibigay ko e baka mawala lang nila (parang ako). Kaya siguro magandang regalo e yung kaya kong mabigay at lagi kong baon, "Kwento"

Hindi naman lagi tuwing may birthday lang ako gumagawa ng blog (see Aves' Blog).

E lalo naman 'tong ginagawa ko ngayon...

---
"Tatalon tayo."

Pagkatapos niya sabihin sa akin yun, bumalik siya sa table niya, ako pumuntang CR. Umiyak.

Aalis na kasi Teck. Lipat na siya sa ibang company. Ang bilis naman ano? Parang kahapon lang, nagkita kami sa property, first day niya. Naka-upo siya dun at naghihintay ng mga ni-request na supplies.

Small talk.
Me: Hi. Ano name mo?
Siya: Teck. Ikaw? (Hindi ako sure sa dinig ng name niya kasi di ko sure kung may ganun ba talaga na pangalan)
Me: Grace

Yun lang..

Tapos nakakatawa siya kasi pagbalik niya sa 4F, tawang tawa siya lumapit sa amin ni Sheila Tan kasi hindi niya alam na may ilaw pala dun sa mga locker, ang tagal niya daw dun kasi nag-flashlight lang siya. LOL

Paano ba kami naging magkaibigan? Ah kasi meron siyang BR sa Rob and kailangan niya ng tulong ko sa pagkuha ng videos at grabe natupad ko kaya dun yung pangarap ko na maging News Reporter. Sobra kami nagkasundo kasi nabwi-bwisit kami kay Cliff kasi ang gulo-gulo. Tapos ayun, kasama din namin siya ni Maki and Mycks sa mga gala sa Tagaytay kung saan bored na bored kami sa Puzzle Mansion at hindi siya makapaniwala na na-ubos ko yung isang bowl ng Bulalo na good for 3 katao. Tapos niligtas ko din pala siya sa Batanes, nung muntikan na siya mahulog sa bangin.

Hindi ako nagmamayabang ha, pero alam niyo bang meron akong 4 na bahay.
1. Meycauayan
2. Coloong
3. GMA
4. Cubao

Oo, sa Cubao. Inampon ako ng pamilya ni Teck sa mga panahong wala akong matulugan. And kasi ayaw niya din ako patulugin sa GMA kasi parang lagi merong session ng illegal drugs yung neighbors namin dun. Kilala ko ng daddy niya (Hi Tito! Wag na po kayo magalit) at ng mommy niya na alam na trabaho ko e taga-gawa and taga-roll ng hotdogs. Pati si Don, Ate Erica, at number 1 follower ako ni Angel. And.. si Ate Ine na favorite ko yung fried rice niya na may patis. Last, excited si Kisses makita ako lagi kasi parehas sila na dachshund ni Starry Good Girl!

Sobra kong close si Teck kasi matakaw kami pareho. Pareho namin feel na anak kami ni GSS at favorite namin PAREHO (PAREHO) yung MBTI. Haha! Oo siya lang kasi lagi nakikinig ng kwento ko may kwenta man o wala. Naiinis lang pag wala, pero nakikinig pa rin. Tapos sinamahan niya din ako sa Palawan nung birthday ko kahit na magkaiba kami ng kwento dun sa nagising kami ng hating gabi. Pero positive ako dito na yung kwento ko yung totoong nangyari.

Mamimiss ko si Teck kasi wala na yung lagi malaki ang share pag kakain kami 3 nila Kev sa Wacko's. Wala na maghahatid sa akin hanggang bahay. Wala na magtatanggol sa akin pag inaaway ako ng ______. Wala na maingay sa common area. Wala na akong sasamahan bumili ng tubig sa Foodstore. Wala na kong pag sasabihan ng "shopping ka nang shopping!" Wala na akong kakampi pag bwisit ako kay Mark. At wala na dadalhan si Tita ng Max Chicken :(

Sobra akong nalulungkot pero hindi ko lang pinapahalata kay Teck kasi dapat masaya ako kasi finally, sinunod niya din ang gusto niya. At dahil naniniwala rin ako sa book na nabasa ko na sabi e

"Let go of friends who don't understand what you're trying to do and surround yourself with people who support your new choices."

Siguro alam niyo naman yung motto ko ano?

"Ako ang sasagip sa'yo." (See Ephesians 2:8) kasi sinabi ko na lagi akong magiging matulungin at mabuting kaibigan sa mga tao. Pero nitong mga nakaraang panahon na nag-joke ang life ng hindi masyadong nakakatuwa, madalas kung tanungin ang sarili. . "Paano ako? Sino sasagip sa akin?"

Nahanap ko ang sagot at isa si Teck doon. Siya kasi yung kaibigan na na hindi lang nakinig, kundi siya yung dumamay and nagbangon sa akin (Hala umiiyak ako sa jeep habang sinusulat ito! Nakikita kaya ko ng katabi ko? Syet!)

Kasalanan ni Teck lahat ito! Alam niya na nga na hirap ako mag let go (clingy) saka kung rumorota siya edi sana hindi kami ganito ka-close dahil wala siya lagi sa office!!!

Pero Teck nagpromise ka naman di ba? And lagi kita tinatanong na Friends pa din tayo di ba? At lagi ka um-oo na may kasamang mura.

Teck makinig ka! Pag meron ka presentations, sendan kita ng template. Pag nawala ulit yung premium mo sa Spotify sabihin mo lang sa akin and ayusin ko uli kahit never mo pina-play yung playlist ko pag buma-biyahe tayo! Safe lahat ng passwords mo sa akin wag ka mag-alala. Pag may nalaman ako uli na trick sa iPhone share ko din sa'yo. Sabihin mo kung ibibili na natin si Angel ng guitar, samahan kita pumili. Pag binigyan ako ni Mark ng pera para wag matulog sa GMA, alam mo na ah, bigyan mo lang ako ng kumot bes. Pag nagkatotoo yung kwento ni Kristobal na pag nabiktima ako ng peer pressure kuhain mo ko ah (tanggap ko naman kung sisigawan mo ko at papagalitan) Pag may funny kwento si Tito Pong, share mo pa din sa akin ah. Tapos kakain pa tayo uli ng sizzling squid sa PPS. At super excited na ako tanungin ka kung saang Puregold ka andun!!!

Teck lagi ka kasama sa mga prayers ko kahit alam mo ang reason kung bakit hindi na ako ganun ka-religious :P Na sana matupad lahat ng pangarap mo sa sarili and your family. Pag nalulungkot ka, sabihin mo lang and tatawag ako sa'yo agad and matatawa ka na lang sa wallpaper na mag-appear sa phone mo.

Sorry sa mga times na naiinis ka sa akin kasi lagi akong parang hindi nag-iisip (at pag walang payong). At sorry dahil sapilitan mong basahin 'tong blog ko (hay sa wakas binasa mo rin).

Thank you Tecky sa pagsagip sa akin sa mga panahon na kahit sarili ko e hindi ko magawang tulungan.

Last day mo sa office. Pero hindi last day ng friendship natin.

Pinky promise?

Love forever and always,
Dace

Nakakatawa! First picture natin magkasama, Sales Awards! Ang formal lang bes!