Biruin mo?

Na-ikwento ko ba sa inyo na nabawi ko na yung lisensya ko kay Mama at pinayagan na ulit ako mag-drive ng kotse? Oo, medyo alangan pa ako. Mabagal magpaandar at hindi na basta-basta ng oovertake at super maingat na. So bakit ko ba sinasabi sa inyo ito? Ahhh, hindi ko pa pala nakwento na nung nakaraang buwan e nabangga ako.

Whooops! Mali, mas appropriate ang.. Nakabangga ako. Binangga ko yung jeep sa McArthur Highway malapit sa kanto na may 711 papuntang MC Annex. Grabe yun. Hanggang ngayon nga na-pipicture ko yung nangyari. Pero no worries, walang aksidenteng involved. Wala. Sumagi lang ako. Walang nasaktan. Meron lang nagalit at naabala.

Hoy ha, malaki rin yung damage sa kotse namin. Sa left. Sa harap. At ganun kabilis din nawala ang 3000 pesos ko para owner's contribution sa insurance. Ouch, yung part na iyun ang masakit.

So bakit nga ba ako nakabangga?

Lagi kong sinasabi na.. "Hindi ako tumingin sa side mirror."

"Hindi ako tumingin sa side mirror."

Pero bakit ganun? Alam ko sa sarili ko na nakatingin ako sa side mirror. Super luwag na nga e. Inisip ko na nga lang nun na super bilis magpatakbo ng driver ng jeep kasi nga nakita ko sa side mirror na clear na ang daan at pwede na akong mag left turn.

Kahapon habang nag-drive ako pauwi ng Valenzuela, habang nakatingin sa side mirror.

"Ah. Alam ko na kung bakit ko nabangga yung jeep!"

Tama nga ako. Clear na yung mga sasakyan sa likod kaya ako lumiko. Yup! Nakatingin nga ako sa side mirror. Pero ang mali ko.. Sa side mirror ako nagfocus, hindi sa harap.

AH Kaya... Kaya ako nabangga kasi hindi ako nakatingin sa harap. Umabante na ako nang di ko nalaman na hindi pa pala nakakalampas yung huling sasakyang nakita ko sa side mirror. Kaya ako sumabit at nabunggo. Ahhh...

Grabe yung pangyayari at pwedeng i-relate sa totoong buhay (kahit may joke ang buhay).

Sabihin natin na, ang rear view mirror at side mirror ay ang PAST. At yung wind shield ay ang PRESENT. Ang rear view mirror at side e mirror e naka-design talaga na maliit lang kasi hindi ka sa kanila kailangang magfocus. Pasulyap-sulyap lang doon. Pag dun ka tumingin at ayaw mo i-let go, mababangga ka rin. Tulad ng nangyari sa akin.

So this is for all the peeps na hindi maka-move on. Let go of the PAST. Don't overthink yesterday's regrets because you can no longer change, alter, or improve it. 

You only have TODAY. 

Live in it :)

Fill your day with God. Give TODAY a chance :)))

Biruin niyo, itong kwento ko e may lesson pala! Hahaha

Keep Calm and Pray

Sabi sa church, may apat na sagot si Lord sa mga prayers natin. Hindi siya parang Pinoy Henyo na, OO, HINDI, at PWEDE lang. Apat, hindi tatlo, dalawa o isa.

1. Oo.

Pag perfect ang timing and intention, always Yes ang sagot ni Lord. 

"Lord, gusto ko mag-overnight kasama ang mga friends ko. Nag-aalala ako baka hindi ako payagan ni Mama. Pero Lord, kaya ko naman na ang sarili ko. May trabaho na ako. Kumikita ng sariling pera. Sanay magluto. Walang bisyo. Saka Lord, mababait naman po yung mga kasama ko. Ilang taon ko na silang kaibigan, sila yung laging kong pinagdadasal sa inyo. Kilala mo sila alam ko. Wala kaming gagawing hindi kalugod-lugod sa inyo."

"Okay anak, ako ng bahala sa Mama mo. I'll let her know na gusto mo rin ito para ma-prove sa kanya na independent ka na. Huwag masyadong magpuyat, may pasok kayo kinabukasan."

Yes, and it's a YES! Thanks Lord!

2. Hindi.

"Lord, please Lord. Kailangan kong pumasa sa subject na ito. Ayoko mag-summer.  Babawi ako next sem. Lord, please hindi ko kakayaning mag-ka 5.00 lagot ako kila Papa. Please Lord."

"Anak, nasa iyo lahat ng time para mag-aral para sa exam tapos anong sinabi mo? 'Ang Calculus makapagaantay, ang Facebook at Twitter hindi.' Inuna mo mag-internet, kesa pumasok ng maaga at mag-library. Saka anak, yung sinasabi mong 'babawi ka', 3 taon nang nakalipas wala pa ring nangyari. Sorry, ayokong nasasaktan ka pero it's my will na bumagsak ka."

Minsan sinasabi ni Lord ang NO dahil gusto niya tayong matuto.

Own up to our mistakes.
Learn from them.

Face the consequences.

Forgive ourselves.

And move on.

3. Wait.

"Lord, gusto ko nang magka-boypren. Lord alam ko natatawa ka pero gusto ko na talaga ma-feel yung sinasabi nila na "feeling" pag in love. Iba rin yung merong nag-care sa'yo. Tinatanong kung kumain ka na, tapos concern sa'yo pag may sakit ka. Tapos Lord, parang ang sarap marinig sa isang tao yung 'mahal kita' lagi. Ipapakilala niyo na ba siya sa akin Lord?"

"Anak, di ba? Love is patient. Wait ka lang."

"E Lord, paano kung mapagod na ako mag-antay?"

"Naalala mo yung sinabi ng kaibigan mo sa'yo? 'Ang mga taong nagmamadaling pumasok sa isang relasyon ay nagkukulangan sa pagmamahal ng pamilya at kaibigan.' So ang tanong ko sa'yo, hindi ba enough ang pagmamahal na bigay ng pamilya at kaibigan mo?"

"Hmm. Actually, hindi naman ako nagkukulang sa pagmamahal. Laging may masarap na pagkain sa bahay at laging andyan ang mga kaibigan ko sa tuwing may problema ako."

"Anak, mag-antay ka lang. Alam ko kung paano ka umibig kaya gusto ko yung taong iibigin mo ay ganun din para sa'yo. Hinuhubog ko pa siya para maging deserving siya sa pagmamahal mo. Ang gusto ko para sa iyo ay yung perfect. Hindi ka sasaktan at papa-iyakin. Gusto ko ikaw ang 2nd love niya. Syempre ako ang first."

Okay, fine. I will wait Lord.

4. Anak, 'yun lang? Seryoso?

"Lord, sobrang napapagod na ako. Sobrang hirap sa MRT. Lord, bakit ganun doon? Lord, kung ok sa inyo, ipagdadasal ko na sana magka-kotse na ako. Kasi Lord, mahirap talaga mag-commute. Kahit 2nd hand lang, Lord. May-ipon naman na po ako."

"Really? 2nd hand na kotse? Seryoso ka diyan, anak? Kaya mong bumili ng bago. Nakita na kitang mag-drive. Sobrang maingat at sinusunod ang batas. Ako ang magbibigay sa iyo ng lakas para trabahuhin pa ang mga bayarin para makabili ng bago. Ibibigay ko sa iyo ang hinihiling mo kasi you deserved it."

Wow. Brand New Car! Awesome God is awesome! :)

Kung sinagot ni Lord Jesus ang prayers mo at nag-exceed ang expectations, be thankful. If not, He always has a reason. Wag ka magmaktol at mainis. Wag na wag mo rin kakantahin ang "Natutulog ba ang Diyos." Kasi, God has a one-of-a-kind, awesome, amazing plan for you!

So, anong sagot niya sa prayers mo? :)

They're Just Sayings

Motto.

Sabi sa dictionary, Motto is a brief statement used to express a principle, goal, or ideal. So ikaw? Anong motto mo sa buhay?

Time is gold ba o ang hindi lumingon sa pinanggalingan e di makararating sa paruruonan? 

Ako marami. Nasa handy-draft-TO-DO-list-calendar-chords-cooking-journal-notebook ko. Oo, yung mga principles ko sa buhay andoon. At iyun ang nagsisilbing reminder ko, parang pag sinunod mo yun.. You will have a life well lived.

Itong mga motto na ito, some are not original, minsan galing ito sa mga favorite authors ko like Albom, Coelho, and Bob Ong. Minsan nabasa ko sa text o sa sticker sa likod ng sasakyan habang traffic.

Minsan din sa mga motto na ito, inisip kong baguhin sila ng kaunti..

"The key to happiness is do what you love."

Tama nga naman, do what you love. Most wonderful feeling yun, indeed! Kunwari, marketing ang tinapos mo tapos yung work mo e nasa events ka. Doing creative stuffs which is strength mo talaga and passion. Yeah, tama yan.. Pero mukhang mas okay ang..

According to me, "There is no key to happiness. The door is always open."

Well, Happiness is a choice. Gusto mo o hindi ang ginagawa mo e nasa sa'yo pa rin kung pipiliin mong maging masaya. No further explanations.

"Follow your heart."

Sabi sa Bible, mapanlinlang ang puso. Nakakatawa di ba? Pero totoo. 

Jeremiah 17:9, "The human heart is the most deceitful of all things, and desperately wicked..."

Ooh. See? It's true! Napakadami ng na-heart broken dahil they followed their hearts and not using their minds. So let's change it a bit.

"Don't just follow your heart, let your heart follow God instead."

Lead your heart to God, and He will take care of the rest.

"Why do today what you can put off 'till tomorrow?"

Sa mga tamad na katulad ko, naka-relate tayo dun di ba? Hahaha. Bakit pa ba natin gagawin itong bagay na ito ngayon kung kaya naman natin siya tapusin kinabukasan? 

Pero tandaan natin.. Today was yesterday's tomorrow. Wala kang takas!

"Love at First Sight."

Not a motto but it is a saying. "Na-love at first sight ako sa kanya. Siya na! Siya na talaga!"

Iyan ang hirap sa atin nowadays, we depend our feelings on what we see in our eyes and not what's inside. Pero alam niyo ba na...

"Love at first sight will never survive the better sight."

Meron, at meron, at meron jan na better. Mas maputi, maganda, matangkad, etc. Kaya kung na-fall ka sa isang tao dahil sa looks niya, malaki rin ang tendency na ma-fall ka sa iba na lalo na dun sa "better". Tandaan, ang kagandahan pisikal ay kumukupas, ang pure heart.. never!

"I Fall In Love."

Wow. Fall in love. Best feeling din. Pero tama bang "fall" ang gamitin natin? Sa tagalog, nahulog. Haha nakakatawa. Kasi pag nahulog ka, walang effort. Nahulog ka lang.

Hindi ba mas okay kung alamin natin kung paano mag.. "Stay in Love" rather than to Fall in love?

I fell in love kay Ryan Gosling, I fell for Zac Efron, I fell for Peeta Mellark. Ang dami! Kaya siguro meron tayong mga pelikula ngayon na No Other Woman at The Mistress.. dahil ang dali dali dali ma-fall in love. Nahulog ka lang walang effort. 

Kaya ako, pag dumating yung perfect timing at perfect intention na ma-experience umibig e gusto ko alam ko muna kung paano mag-stay in love. The goal here is not to love much but to love well.

So tatapusin ko itong blog na ito nasasabihin ko sa inyo kung anong ultimate motto ko.. ito siya...

Ang buhay ay isang malaking JOKE.

To My 200 Followers

Wooooo! I'd just got 200 followers! Two-hundred Awesome followers! I've never imagined that this day will come that I'll gonna reach 200. Yeah, some of my tweets let's say funny and nice but most of them are annoying! And because I see myself as Annoying Amazing Dace, I know someday someone might unfollow me. But still I'm happy because in the past I said, "I will be completely happy and contented if I got myself a hundred." But now, it's already a bonus that I got another hundred. How I wished Jessie J would follow me too, but that's another story.

Thanks to all my followers from high school, college, fellow Thomasians, friends and family relatives, co-workers, and people from other countries, you all rock! Also, thanks to those who always compliment me saying that my tweets are funny and to those who like to retweet and favorite my tweets, it meant a world to me, swear!

Let's keep rocking the Twitter World!

If you want, awesome/annoying tweets. Follow me!

@AmazingDace

Transformed by God's Amazing Grace :)

#goUSTE!

Last Saturday, nanood ako ng basketball game ng UST-NU ng LIVE. Lakas ng loob kong manood kasi alam kong malaki ang chance na manalo. Kasama ko si Jaypee. Sinamahan niya ako kasi ang pag-aya ko sa kanya e may "Libre ko." agad sa sentence. Walang isip-isip, pumayag agad siya kahit na medyo malayo at kahit hindi siya Thomasian.

Naisipan kong manood kasi buong taon ko sa college di ko man lang na-experience. Gusto ko talaga. Sa sobrang kagustuhan ko nga e talagang umabsent ako sa trabaho at gumawa ng lame na excuse e. Sorry, nagkaroon lang ako ng School Spirit kaya ko nagawa ang bagay na yun.

A day before, super worried ako kasi may balibalita na paubos na raw ang tickets. Damn. I thought may available pa mismo sa Araneta! So dahil maparaan ako, nagtext ako sa mga Thomasian Friends ko kung anu-ano ang iba't ibang paraan para makakuha ng tickets at isang advise ang sinunod ko. "Meron sa SM, Ticketnet Outlet." Mukhang totoo naman kasi nag-search rin ako sa internet, at Yeah! Meron nga daw Ticketnet Outlet sa Customer Service ng SM.

GAME TIME! I'm ready. Yellow, yes I was wearing Yellow. Kaso wala pa ring ticket. So, sabi sa internet 10:00AM bukas na ang SM. So maaga ako umalis. Deretso akong SM North-Edsa. 10:03AM dumating akong SM. Pinagtanong ko agad sa guard kung saan yung Customer Service. Sa Department Store daw. Good. Punta na ako dun. Naiinis ako kasi ang dami agad tao. Na-paranoid nga ako e, "What if lahat sila e nandito for tickets din?". No time to waste, nagmadali na ako.

Pagdating sa Department Store.

Me: Miss, dito po ba ako bibili ng ticket for UAAP, UST-NU.
Miss: Saan po yung game?
Me: Sa Araneta.
Miss: Ah sa Cinema po kayo pumunta. 2nd Floor.
Me: Ok, thank you.

Sheez, Cinema. Okay. Go!

Pagdating sa SM Cinema.

Me: Miss, dito po ba ako bibili ng ticket for UAAP?
Miss: Anong game po?
Me: UST-NU
Miss: Ah okay po. Wait na lang po kayo kasi 10:30 pa po dadating yung sa TicketNet.

(pagtingin kong orasan, 10:13 na)

Me: Ah okay po, tumatanggap po kayo ng ATM for payment?
Miss: Ay Ma'am, down po yung system namin para sa ATMs.
Me: Ah okay, siguro mag withdraw muna ako. Balik na lang po ako.

Oo, wala akong cash na dala. Kasi dahil madami pa akong pera na-save, willing ko i-take yung seat sa UpperBox A. P220. So dahil libre ko si Jayps, medyo hindi na aabot yung cash ko sa wallet. So next, maghanap ng ATM Machine.

Darn! Kung saan-saan ako naghanap ng ATM Machines. Badtrip. Napapagod na ako. Di tulad sa Trinoma, kahit saang sulok meron. Dulo pa ng SM ko nakita yung bangko ng BPI. Long line pa. What's wrong with this world? Guys, kalma. 10 pa lang ng umaga, bakit napakarami ng tao?!

Balik ako ngayon sa Cinema. HANGLAYO! Bago ko makarating meron pa akong nakitang Cinema sa ibang lugar. Ewan bigla na lang nag-appear so baka dito pwede ako bumili.

Cinema. (The other cinema)

Me: Miss dito ako bibili ng UAAP Ticket.
Miss: Ay Ma'am, sa department store po kayo pumunta sa customer service (WTF?)
Me: No. Galing na po ako dun, sabi sa Cinema raw po.
Miss: AH. Di po kasi kami nagbebenta ng ticket ng UAAP dito.

Dahil sa inconsistency ng SM di na ako nakipagtalo. Bumalik na lang ako dun sa unang cinema na pinuntahan ko na sinabi open na daw ang bentahan ng tickets ng 10:30AM.

Pagdating doon. Whooo! Ang daming tao, ano 'to field trip? I hate this day!

Me: Miss, UAAP tickets po.
Miss: Ay sa kanya po. (tinuro yung katabi niyang babae. This is it!)

May nakapila pa dun sa isang babae. Lasallian ata. OMG. This is it!)

Ang tagal ko rin nag-antay ng turn ko para ma-entertain ah.

Miss: Ano po sa inyo Ma'am?
Me: UAAP Ticket, UST-NU.
Miss: Ma'am, sa Business Center po kayo pupunta. (asdghjgfjkfhgsghalgflahl)

Di na ulit ako nakipagtalo at tinanong ko na lang kung saan yung linsyak na Business Center na iyun.

Pagdating doon.

Me: Ma'am, pabili po ng UAAP Ticket. (wasted)
Miss: Ay, Ma'am. Araneta po ba?
Me: Opo.
Miss: Ay hindi po kayo makakabili dito, sa Araneta lang po talaga kayo makakabili. (Kill me now!)

Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. 11:00AM na. Isang oras na lang game na. Aantayin ko pa si Jayps. Ano suko na?

Naglakad-lakad muna ako. Disappointed e. Ganun talaga. Tawag rin pala ako ng tawag kay Jayps na super late na. Last resort, sa Araneta na talaga tayo dederetso para makabili ng ticket. Walang masama mag-try. Kung wala na edi at least nagtry, kung meron pa. Praise the Lord!

Bumili ako ng corn at tumamabay sa Chatime. Putik. 12:00nn na wala pa si Jayps! mga 12:10PM siguro siya dumating. Go! Go! Go!

Nagtaxi na kami kasi inisip ko baka malayo pa yung lalakarin. Which is wrong move pala dahil super traffic! i hate this life! Kakamadali kahit malayo pa e bumaba na kami at keep the change na lang kay Manong Driver.

Oh. Ito na. Kinakabahan na ako. Last resort. Bumili ng tickets. Sana meron pa.

Kinabahan ako kasi nung nakita ko sa flash signs sa taas ng booth e. SOLD OUT. tapos biglang AVAILABLE. SOLD OUT tapos AVAILABLE ulit. Tapos parang ako... "Ay shet! Ubos na. Ay ayun meron pa. Ay shet. Ay ayun."

Pero para matapos na 'tong kalokohang 'to pumila na ako. YAY. Meron pa. UPPERBOX A kaso NU side. NO WAY. Yellow yellowish ang outfit ko tapos sa NU Side pa? No way. So ang binili na lang namin e yung Upper B. Meron ba nun? Basta ayun.

Praise the Lord kasi nakabili kami! Nakapasok! Nakaakyat sa taas. Naririnig ko na ang mga RAWR ng kapwa Tomasino. Iba yung feeling. Iba. Iba pag LIVE.

Nag-uumpisa na yung game nung nakahanap na kami ng seats ni Jaypee. Ito na!

Woooooo! Parang sa campus o sa building ko lang nakikita 'tong mga players na 'to tapos ngayon ito na. Naglalaro na sila. Hindi ko na alam kung ano pang i-ttype ko kasi sobrang hindi ko ma-describe kung gaano kasaya at kung ano-ano pang emosyon ang naramdaman ko nun.

Pag nakaka-shoot ang UST, lahat kami sa Yellow Side. Tayo lahat. Party! Kahit free throw pa iyun! Isang problema lang. Meron akong cheer na hindi ko pa gets. (Oo. SORRY! UST Hymn di ko pa kabisado. SORRY. E sa Go Uste lang yung alam ko na cheer e at Black Gold Black White e) 

Later on. Nalaman din namin ni Jayps. GO! DEFENSA! pala. Kala namin, GO! Let's Go! Hahaha sorry fellow Thomasians.

Lamang lamang naman kaya medyo kalmado ako. Pero sa tuwing lumamang naman ang kalaban lagi ko na lang sinasabi kay Jayps, "JPs, Uwi na tayo."

Pero buti. Hindi lumalaki ang lamang at nakabawi na talaga ang Tigers sa 4th Quarter. Medyo kinabahan ako sa last minute kasi kung pumasok yung 3 points ng NU. Yari na.

Ayun at nanalo na nga. Sobrang Saya. Sobrang worth it. Yung pagod para sa ticket, yung malayong view, yung di mo naintindihan na cheer, OKAY lang kasi FINALS na.

Ito na! UST-ADMU. Bring the crown back to España. 
ONE BIG BITE!
GO TIGERS!
GO USTE!