Kahapon, pumunta ako sa Fatima dahil gusto ko kumain ng KFC. So tinawagan ko si Rej para samahan ako na pinag-antay ako ng 2 oras at naranasan batuhin ng tirang chicken ng homeless pero ang mahalaga, pinatawad ko na siya. Masaya ang araw na dumating din si Ar at sumamang mag milk tea at mag bowling (yung sport, hindi tinapay). Buti nga nakapunta siya kahit may piano lesson siya nung hapong iyun. (Hindi ko alam kung bakit nabanggit ko pa yung piano lesson, basta alam ko lang kailangan).
Kasabay ko si Rej pauwing Sto. Nino. Aba, na-realize ko na ngayon na lang ulit ako may nakasabay sa biyahe. Sa office kasi, ako lang taga-liblib na lugar. Walang kasabay, mag-two-two years na. Parang hirap din isipin nun kasi, 2nd year high school pa lang kasabay ko na si Rej, hanggang nung nag-aaral pa kami sa UST. So, plus 4 years. Plus lahat pa ng gala na magkasama kami. Ang tagal.
Habang pauwi, sa terminal ng jeep pa punta sa amin. Andun si kuya "barker" (ang tawag sa mga tao na nagtatawag ng pasahero na sumakay sa jeep).
"Rej, high school pa lang tayo, ganyan na siya.", sabi ko sabay turo ng nguso kay kuya barker (pasensya na kung bakit sa tinagal e di ko alam ang pangalan niya, well di naman to commercial ng Coke).
Wala naman ako response na nakuha kay Rej, stone-hearted.
Dagdag ko na lang, "Minsan talaga ang tao, kuntento na."
Tapos bigla ko naisip, Ako kaya kuntento na?
Naisip ko rin, paano kaya kung hindi ako nag-resign sa dati kong trabaho? Ano kaya ang mga maaaring mangyari? Para maliwanagan, nilista ko ang mga ito.
1. Siguro mayaman na ako.
-marami na siguro akong ipon dahil una sa lahat, malaki ang sweldo ko sa dating kumpanya. Take note: wala pang pressure sa trabaho yun.
2. Nakapunta na siguro ako sa Singapore at Indonesia.
-nagkaroon ng business trip ang dating mga katrabaho sagot lahat ni boss. (inggit much)
3. Siguro malapit ko na makuha ang aking Master's degree.
-mula sa dati naming office, isang kembot lang DLSU na. Dahil wala masyado workload, mas may time ako mag-aral.
4. Siguro ang payat payat ko lalo (siyempre may nega din).
-wag kakalimutan ang MRT challenge!
5. Siguro mas may time ako sa social life.
-pwede ko ayain ang Rizal . . Mag overnight sa GMA (missed the days). Lagi kami sabay sabay umuwi since lahat kami Makati area. Mas madami food trip, movie trip. Siyempre road trip kasama ng mga officemate na alam lahat ng mahal at masasarap ng kainan.
6. Siguro sanay na sila Mama na ginagabi ako.
-narealize na siguro nila sa bahay na sa makati pa ako nagtratrabaho at ang biyahe pauwi ay forever. (Minsan talaga totoo din ang forever)
7. Siguro nakita ko na ang The One.
-(haha) nakakatawa ito! Parang si Ted lang at yung babaeng may-ari ng yellow umbrella. Sa tindi ba naman ng pinagdadaanan ko makarating lang sa office, or nakakasalamuha sa trabaho.. Sa MRT, sa park ng Magallanes, baka andoon siya? #tadhana
Siguro ganoon nga ako, kaso isa lang ang problema.
Hindi ako na-kuntento.
Naghanap ako ng ibang trabaho, at napakarami din namang nangyari na hindi ko pinagsisihan. Well, para fair nilista ko rin ang mga ito:
1. Nagagawa ko ang gusto ko.
- di ko lubos ma-isip na yung mga kalokohan ko ng highschool na nagbigay sa akin ng kakaibang saya ay ngayong nagagamit ko sa trabaho. Yung tinutukoy ko e yung video productions and photography. Nag umpisa sa urban legend, na ngayon gumagawa ng corporate AVP para sa kumpanya, at ang mahalaga bayad ako e. Pera pera lang yan.
2. Nabiyayaan din ako na mag-training at mag workshop para doon sa number 1.
- ibang saya at experience yun, ma-enroll ba naman ako sa PCCI kung saan andoon ang mga Legends ng photography. Nakakataas ng value sa sarili.
3. Dahil sa mga napagdaanan ko sa trabaho, tumaas ang confidence level ko. (Wow confident)
- oo, kumanta lang naman ako sa harap ng 5000 katao. Sa mga nagtatanong kug bakit ko ginawa yun, wala lang. For experience. Promise. At dahil na-experience ko na, last na po yun. Maraming salamat na rin sa HRD sa tiwala.
4. Nakita ko sa totoong buhay si Mitch Albom at Jessie J.
- best day of my life. Kahit di kami umabot ni Rej sa pila, okay lang. Maraming salamat Ma'am Jo, nakanood ako ng Jessie J concert for free.
5. Nakapunta ako ng Hongkong.
- and t'was the first grown up thing na ginawa ko sa buong buhay ko. Kasama na din doon yung nakasakay ng airplane at nakasama ang mga kaibigan sa isang trip.
6. Nakapunta din pala akong Macau.
7. Sa wakas, na-experience ko mag-FUN RUN.
-suki ng Robinsons Fun Run at Odyssey Foundation.
8. Nakapag-drive na rin sa NLEX.
- at badass ako sa daan. Literal.
9. Nahanap ko na talaga ang mga tunay kaibigan. (never naman ako nag-duda diyan)
- naranasan ko yung minsan lang ako nagsabi sa kanila, "minsan may joke ang buhay na hindi nakakatuwa" e andyan agad sila to the rescue. Thank you friends! I love you guys.
10. Nakaka-meet ako ng VIPs.
- nakita ko sa isang business review ang CEO ng URC. Saka Nakapag-selfie lang naman ako sa Presidente ng kumpanya namin.
11. Natuto na mag manage ng kaperahan.
- Oo, tama na ang mga libre-libre. KKB ang sagot sa problema ng bansa.
12. (Alam kong hindi dapat sa akin manggaling 'to) Na sa tingin ko e mas nagiging mabuting tao, katrabaho, kaibigan, at kapamilya ako.
- Maniwala kayo sa hindi, ito ang pinapraktis ko ngayon, kahit kanino. Good things happen to good people. Kaya kanta na lang tayo.. "Love is a funny thing. Whenever I give it, it comes back to me."
Ngayon, tinatanong ko ang sarili ko.
"Tama ba ang desisyon ko? Kung tama, kuntento na ba ako? Kung mali naman at totoo ang time machine, babalik ba ako?
. . Saka bakit ba ako tanong nang tanong? Wala naman akong kausap."
Ngayon lang, habang nanunuod ng Forevermore. Na-realize ko ang sagot sa mga tanong ko e . . Siguro (di pa ako sure) . . Ang sagot e . . maging masaya lang.
Sapat na bang sagot ang maging masaya? (Tanong na naman)
Nako maging masaya ka na lang kahit walang dahilan. Kasi hawa-hawa na yan!
So dagdagan ko ng isa yung nasa listahan...
14. Masaya ako.
-tapos na-
No comments:
Post a Comment