"Why did you stop writing?"
"I don't have time na e, saka wala din naman bumabasa."
"Hoy. Writing is not for others. It is for yourself."
Naiinis ako. Oo nga ano, tumigil ako magsulat. Mahigit isang taon! Minsan talaga sa buhay, kailangan natin yung ganitong klaseng usapan na mapapatigil ka, makakapag-reflect, magtatanong sa sarili..
"Oo nga ano? Teka nga, anong nangyari? Sino ko? Bakit ganon? Ano ba talagang gusto ko? Masaya ba ko? Ano nangyari sa akin?"
Ang pagsulat e naging sandata ko sa mga panahong malungkot at naging insiprasyon ko sa panahong masaya. Anong nangyari? Bakit natigil?
Tinanong ko sarili ko habang kumakain ng lunch. Ito ang nasagot ko sa sarili, "Siguro ayokong mauwi sa iyakan ang istory-" PUCHA naiiyak ako, nasa jeep ako utang na loob!
Itong mga nakalipas na araw, buwan, taon.. masyado akong naging mahina at
Ayoko na magkwento. Hindi tayo nabubuhay sa kwento lamang!
Paalam. Patawad.
